دستگاه ماهور یکی از گسترده*ترین دستگاه*های موسیقی ایرانی است و در ردیف*های گوناگون در حدود ۵۰ گوشه دارد. دستگاه ماهور به علت حالت و ملودی روانی که دارد اغلب به صورت موسیقی شاد در جشن*ها و اعیاد نواخته می*شود. این دستگاه دارای گوشه*های متنوعی است که با مقام*های کاملاً متفاوت در سه بخش بم، میانی و زیر اجرا می*شود. ناگفته نماند تمام گوشه*ها به وسیلهٔ فرود به درآمد رجعت می*کنند.
طبق تعبیر متافیزیکی استاد مجید کیانی درباره ی موسیقی ایرانی ، "ماهور" آغاز روز، آغاز زندگی، شور و جوانی، غرور و توانگری، بی نیازی، سلحشوری و استغنا است. (مقام استغنا در هفت وادی عرفان)
گوشه*ها

1. درآمد
2. کرشمه
3. آواز
4. مقدمه داد
5. داد
6. مجلس افروز
7. خسروانی
8. دلکش
9. خاوران
10. طرب انگیز
11. نیشابورک
12. نصیرخوانی - توسی
13. چهارپاره - مرادخوانی
14. فیلی
15. ماهور صغیر
16. آذربایجانی
17. حصار ماهور - ابل
18. زیرافکن
19. نیریز
20. شکسته
21. عراق
22. نهیب
23. محیر
24. آشورآوند
25. اصفهانک
26. حزین
27. کرشمه
28. زنگوله
29. راک هندی
30. راک کشمیر
31. راک عبداله
32. کرشمه راک
33. سفیر راک
34. رنگ حربی
35. رنگ یک چوبه
36. رنگ شلخو
37. ساقی نامه
38. رنگ شهرآشوب

گوشه ها

1. درآمد: ( نت شاهد آن نت اول گام است یعنی «دو»)
2. گوشه گشایش(داد): ( نت شاهد آن نت دوم گام است یعنی «ر»)
3. گوشه شکسته: ( نت شاهد آن نت پنجم گام است یعنی «سل»)
4. گوشه دلکش: ( نت شاهد آن نت پنجم گام یعنی سل است )
5. گوشه عراق: ( نت شاهد آن نت هشتم گام یعنی دو است )
6. گوشه راک: (شاهد و ایست آن نت دو یک اکتاو بالاتر از شاهد و ایست درآمد است)
7. گوشه فیلی: (شاهد آن فاصله درست پنجم بالاتر از درآمد یعنی «سل» می*باشد و ایست آن می کرن که البته درصورت بازگشت به ماهور ایست آن مطابق با ایست ماهور خواهد بود)