مدت ها طول کشید تا بفهمم اشتباه می کنم و چنین نیست .

یک روز صبح در اکتبر 1965 که از دیدن خودم خسته شده بودم مثل هر روز در مقابل ماشین تحریرم نشستم و هجده ماه بعد بلند شدم با نسخه ی کامل تایپ شده ی صد سال تنهایی .

در آن عبور از صحرای برهوت متوجه شدم هیچ چیز زیباتر از این آزادی انفرادی نیست که همیشه فکر می کردم سینما برای من ساخته شده است .جلوی ماشین تحریرم بنشینم و جهان را به میل خودم خلق کنم.

سخت است

همزيستی دائم با کسانی که دغدغه‌هايت را نمی‌فهمند، امّا

قلب خاطرات بد را کنار می گذارد
و خاطرات خوش را جلوه می دهد

و درست از تصدق سر همین فریب است که می توانیم
گذشته را تحمل کنیم .

عشق سالهای وبا
گابریل گارسیا مارکز

اینکه تمام عشقت را به کسی بدهی،

تضمینی بر این نیست که او هم همین کار را بکند.

گابریل گارسیا مارکز/عشق سال های وبا